Magekatarr...

Eg er eigentleg påmeldt til Bø Sprinten, som gjeng av stabelen 1.mai i år.
I tillegg til at eg rett og slett ikkje har energi til å vie meg trening og enda mindre konkurranse, så har eg altså fått magekatarr igjen.

Om det er magekatarr eller omgangssjuke er det vanskeleg å vite. Men vondt er det                                          Illustrasjonsbildet er stjelt frå colorbox.com via lommelegen.no.

God gamaldags vondt i magen, sterke krampar rundt magen, kvalme... på fint kalla funksjonell dyspepsi, og det er også blitt stadfesta etter ein ultralydundersøkelse på sjukehuset for to år sida.
Verre er det ikkje.
Men vondt er det jo.
Så nå spørs det om det blir Bø Sprinten på meg?
I morgo håpar eg med at magespetakkelet er over igjen, og er det ikkje det, så er det noko anna rare magegreier eg har fått tiltrekt meg. Eg håpar virkeleg ikkje det. Matlysten er lik null, og det er ikkje snakk om å ta meg ein løpe- eller sykkeltur.

Sjølv om eg ikkje er ute og trenar, så er eg då ute i dette flotte vårvêret. Då får eg tid til å beundre klosterklokka mi :)

Men i dag stod det eigentleg tur på programmet, og me skulle på Bryggefjell, og det hadde eg så veldig lyst til, uansett magesmertar.
Frukosten reduserte eg til berre éi skive, litt egg og eplejuice, noko som fungerte heldigvis bra. Kaffe var det dessverre ikkje godt å tenke på.
Og eg som er så glad i kaffe!!
På turen kjendte eg at eg ikkje hadde spesielt mykje å gå på i motbakkane, men me gjekk i roleg tempo og tok ein del pausar på veg opp, så det gjekk bra.
Og deileg var det å vera litt ute og puste litt inn fjelluft!

Bryggefjell i Bø. Det var godt å puste inn litt frisk fjelluft.

Sjølv om eg var sulten og kvalm samtidig, så gløymte eg det stadig mens eg gjekk.
Tilbake i bilen etter turen kom magekrampane igjen, pussig nok.
Men heile turen gjekk eigentleg forbausande bra, med så lite mat som eg har fått i meg dei siste tre dagane. Men kanskje har alt den rolege treninga ført til at kroppen min er blitt god til å forbrenne fett, og kan derfor tære på reservane når eg treng det?
Det er jo praktisk.

Kroppen er fascinerande. Kven veit  kva som eigentleg skjer på innsida?

Tilbake heime var det godt med eit par timar på sofaen og litt frukt, og seinare litt pasta, men magen er i opprør fortsatt.
Eg tel ned til søndagen og kjenner meir og meir at det ikkje fristar med ein Norges Cup-Sprinttriatlon om tre dagar.
Derimot har eg fått motet opp igjen til Mallorca.
Trur eg skal dra uansett kor sliten eg er, eller kor dårleg råd eg har.
Eg har jo kanskje større reservar enn det eg er klar over?

Varden på Bryggefjell.