Dansarsteinen

Etter at Marie blogga så fint om deira tur til dansarsteinen, så måtte eg berre skrive ein liten oppfølgjar!
Dansarsteinen er ein utruleg artig plass i fjellet, og den ligg berre 1km frå nærmaste veg/parkeringsplass, så turen er både familievenleg og oppnåeleg også for dei som er litt dårleg til beins eller i dårleg form.
Og for dei som er i god form, så kan ein jo gjera turen meir utfordrande ved å bera litt meir enn andre?
Sjølv om det vel kanskje ikkje er så mange som ville greidd å bera guttungen sin opp heile stien, slik som Marie gjorde, eg syntest eg hadde nok med sekken min som våg kanskje åtte kilo...

Me gjekk opp til dansarsteinen på Sankthans i år, på ein av våre torsdagsturar. Og det var utruleg nydeleg å koma opp på ein ca.1000moh, med herleg fjelluft og flott utsikt på dei kringliggjande fjelltoppane.
Har du lyst på ein slik tur, så finn du kart og beskriving av turen her.
Eg skal  nøye meg med å leggje ut nokre bilder frå turen.
Det er godt med alternativ trening til all løping og sykling, og ein får lade opp batteriene sine skikkeleg!
God tur!

Ein overkomeleg tur. Men litt stigning blir det!

 På skiltet står det "1km", mens på kartet til Vinje kommune "2km". Ikkje veit eg?

Blålyng (Phyllodoce caerulea) langs stien.

Stien oppover er veldig bra merka også, så det går nesten ikkje an å ta feil. Med mindre ein blir så oppslukt i blomane rundt omkring slik som eg gjer da...

Oppe på dansarsteinen. Her er det heilt flatt. Og god utsikt mot Rauland.

Utsikt i motsatt retning: ein liten topp. Den måtte me koma oss opp på mens været enno var fint.

Varden på toppen.

Her kunne me skimte Gaustatoppen i det fjerne!

Så bar det ned stien ned att frå toppen.

Fint å vera i fjellet.

Til tross for skyene var det opphald på turen. Ullvier her har god isolasjon med "pels" på bladene sine.

Ullviers botaniske nacn er Salix lanata ssp lanata, det er lett å hugse. "Lano" er jo ullvaskemiddel ;)

Ullvier (Salix lanata ssp. lanata)

Eg skulle nok gjerne hatt med eit ordentleg kamera. Men mobiltelefonen med kamera er jo alltid med, og bildene blir ganske brukelege.

Lusegras (Huperzia selago) på stein med kartlav. Fint!

Eg hadde tatt med "vanleg" kamera også, så for å fange opp blomsten på tettegras var det jo kjekt.

Blomsten på tettegras (Pinguicula vulgaris).

Tettegras er ganske vanleg der det er fuktig og næringsfattig, og den finst gjerne i fjellet. Det er faktisk ei av Norges få kjøttetande planter!! Dei klebrige bladene fangar insekt, som så blir fordøydd... Ganske kult eigentleg!

Molteblom.

Det me såg mest av var hannblomar av molte der opp, men ein eller annan stad må jo hoblomane ha gøymd seg, så det kan jo bli ein god grunn til å dra opp dit ein gong til, når molte blir moden...