It's never too late to become what you might have been - Elenor Roosevelt

søndag 17. oktober 2010

Breathtaking view (literally)

Det finst vel ikkje noko godt tilsvarande uttrykk på norsk?
På tysk hadde eg valgt atemberaubende Aussicht, noko som betyr akkurat det same som breathtaking view. For om utsikten frå sykkelsetet i går var fin, så var utsikten på løpeturen i dag breathtaking. Bokstaveleg talt.
Pusten har nemleg ikkje vore god i dag.
Det er merkeleg.
På sykkeltur til Kviteseid. Med temposykkel.

I går var eg ute og sykla, og formen var veldig god. Pusten var god. Til tross for at det var iskaldt ute, og at eg var for dårleg kledd, og at eg sykla ein del lengre bakkar, og låg i tempostyre ein del av tida, så var pusten god.
Og det var ein herleg følelse.
Mellom Kviteseid og Brunkeberg, 5km bakke. Sola varma godt i ryggen. Det trengte eg, etter den iskalde turen ned mot Kviteseid...
Men i dag?
Eg skulle ut og utforske ei ny løperute. Mesteparten av underlaget der er grus, og vegen går langs Vallaråi i Seljord, elva som renn frå Flatsjå i Flatdal ned til Seljord.
I dette fine haustværet tenkte eg meg at det ville vera ekstra fint med fin utsikt, som det er på denne løypa.
Vallaråi ved Lakshøl. Sett frå Seljord.
Og utsikten var upåklageleg. 
Eg stoppa fleire gonger for å ta bilde.
Binna lurar på kvifor me skal stoppe heile tida og ventar på klarsignal til å springe vidare.
Og godt var det med mange stoppar, fordi mellomgulvet var ikkje samarbeidsvillig, og eg trengte mange pausar.
Eg fekk rett og slett ikkje trekt pusten godt nok.
Og då blir det nesten det same om eg spring fort eller berre joggar sakte.
Til og med då eg berre gjekk i rusletempo, så var eg nødd til å stoppe for å trekke pusten.
Og sidan pusten ikkje kom, så stoppa eg og prøva å gjespe.
Luft!
Eg trengte meir luft.
Eg ser på utsikten. Den er jo fin?
Binna delar nok ikkje alltid min entusiasme over utsikten.
Vallaråi med  E134 i bakgrunnen,stamvegen mellom Oslo og Bergen. Ikkje så veldig markant akkurat her...

Eg har lurt på korleis det ser ut når eg småspring langs vegen, stoppar opp og prøvar å gjeeeespe. Nåja, eg får la vera å tenke på det.
Eg vil heller tenke på den fine naturen som var rundt meg i dag.
Så skal eg analysere og finne ut samanhengar seinare.
Av og til må eg vel berre godta at utsikten kan ta pusten frå meg...
Vallaråi skal fram. Satajuvet.  
Binna har for lengst bada ferdig og skjønner ikkje kva me ventar på nå.
Haustvêret var nydeleg i dag. Og det går det an å nyte sjølv om pusten ikkje er som den skal...

1 kommentar:

  1. Fine bilder fra en nydelig høstdag! Skal du på jentesamling 19.-21.nov? Vi er to fra Trondheim som skal. Jeg gleder meg kjempemasse!

    SvarSlett