Roleg langturjogging

Samanlikna med mine løpeturar i 2006-2008 er turane mine nå blitt mykje vanskelegare å loggføre.
I går hadde eg ei avtale med spreke Bjørg Irene om å jogge roleg, i ca. ein time. Eventuelt skulle gå over til gange i dei brattaste bakkane både på veg opp (for å halde intensiteten nede slik at me skulle kunne prate vidare uavbrutt) og ned (for at eg skulle skåne lår- og hoftemuskulaturen min).

På flate partiar så løp me roleg, i pratetempo.
Dette er ganske uvant for meg.
Eg har nemleg eigentleg ikkje så lett for å springe roleg.
På ein eller annan måte så er det alltid noko som driv meg fram.
Som gjer at eg sjeldan ville greidd å føre ein hyggeleg samtale samtidig.
Men saman med ein venn så er det praktisk å kunne prate samtidig, då får ein det hyggeleg og sosialt samtidig som ein trenar.

Eg har begynt å legge løpeturane mine inn på kart, under www.mapmytri.com, slik at eg får opp tilbakelagte høgdemeter, noko som er spennande å registrere når ein trenar her i Seljord.

Følgjande strekningar blei tilbakelagt i går:

Som den vesle figuren visar, så gjekk eg ned bakken frå huset mitt til Seljord sentrum, der det er relativt flatt.

Så var det sjølve løpeturen. Eit lite stykke langs Seljordsvatnet, så snudde me (derfor dei to heilt identiske men spegelvendte toppane), og så fortsette eg aleine frå km 8.

Då eg hadde brukt opp all drikke og sportsgel eg hadde med meg, hadde eg vore på beina i ca 1t30min (inkludert første bakken ned).
Det var så fint med sol og blå himmel at eg gjerne kunne ha halde på endå lengre, men frukosten og siste måltid begynte å bli frykteleg lenge sida, og eg ønskte at eg hadde tatt med meir mat.

For å ha litt variasjon valgte eg ein liten sti tilbake i staden for vegen, i håp om at den alt var blitt fri for snø. Det var den ikkje. Men eg tenker jo at variasjon på trening er bra, og eit ujamnt underlag styrkar gjerne mange fleire musklar enn einsformig løp på asfalt.

Etter 1t30min og tilbakelagte 13,5km valgte eg å GÅ opp bakken. Glatt snøslaps på dei første 500m gjorde ikkje anna mogleg heller. Så var eit ørlite stykke flat strekning og resten av bakken på tørr asfalt.

Då eg flytta til Seljord blei eg nok ganske oppgitt over alle desse bakkane.
Med mindre du er nede i Sentrum, så går det oppover - nedover, eller nedover - oppover når ein er på tur.
Men nå etterkvart har eg jo begynt å sette pris på stigningane.
Ved å gå i 10-15min før sjølve løpeturen får eg varma opp, Binna får snusa frå seg og gjort ferdig sine forretningar slik at det blir færre stopp på sjølve turen.
På veg tilbake så kan eg alltids velge om eg vil springe, og dermed gjera treningsøkta litt meir krevande, eller gå opp, slik at eg får strekt leggmuskulaturen og roa ned pulsen.

Heiter det ikkje også at det er i motbakken det går oppover...?


Utsikt frå løpeturen. På "eventyrøy" langs åi i Seljord. I bakgrunnen (u)synleg E134.


Godt å sjå at snøen snart er heilt borte.


Binna er uslåeleg bra som turkamerat, og dessutan likar ho å bere drikkeflaska mi. Kjekt om vintaren ved mange kuldegradar, for då frys ikkje innhaldet, men kroppsvarm sportsdrikke om sommaren er jo ikkje akkurat noko god smaksoppleving...

Binna er i toppform, og motivasjonen til tur nesten ubegrensa.

Mens det var sol og ganske vindstille nede i bygda, såg det ut til å blåse godt rundt omkring på fjelltoppane..Eg var glad for at eg hadde valgt løpetur framfor skitur!