Race nutrition - testing (1)

ٍIkkje nok med at eg nesten er sulten bestandig:
når eg er ute og trenar, spesielt på lengre sykkelturar, utviklar eg i tillegg ein kjernesunn matlyst. Kanskje bortsett frå når eg gjennomfører korte løpe-intervall på bane litt for raskt, ved litt for høg puls, litt for lenge, etter ein litt for lang og stressa dag ... då kan til og med vatn vera vanskeleg å få ned...

Men stort sett så begynner eg mot slutten av mine lengre løpe- og sykkelturar å utvikle reine matfantasiar... det som er bra med det er, at eg ikkje lenger treng å lure på kva eg skal ha til middag denne dagen, mens ulempen med det er, at eg då stort sett har blitt så sulten når eg har kome inn og er ferdig dusja, at det rett og slett ikkje er lenger tid til å lage noko ordentleg mat.

Men det meste smakar når ein er sulten.
Men smakar det meste av energidrikke, energibarar og gel?

Før min første maraton bruka eg mykje sportsdrikke, og smaksvarianten skogsbær gjekk ned utan problem, og eg blei tilnærma hekta på den, og opplevde små krisar når sportsforretningane rundt omkring var utseld for akkurat denne varianten.
Framleis i dag, så blir kulissen til det norske fjellmaraton gjenskapt ved berre lukten av denne sportsdrikka.

Så gjekk eg over til å blande mine eigne sportsdrikkar, sidan eg syntest at det som var å kjøpe var litt i dyraste laget for ei tynn studentlommebok.
Eplesaft med vatn og ørlitegrann salt gjekk fint, likeeins vanleg tynt blanda hushaldningssaft med 1dl sukkerfri apppelsinbrus for smakens skyld (og sidan 1dl slik brus har tilnærma same natriuminnhald som 5dl med "isotonisk" sportsdrikke skal ha).

For å variere smaken har eg også blanda sportsdrikke med cola, brus eller eplejuice, eller brukt "instant" iste (genialt iskaldt på sykkeltur på sommaren).
Med andre ord: det meste går ned.
Rein cola har eg også slukt ned, noko som eg skal vera forsiktig med, sidan eg utviklar meg då plutseleg til den reine Cola-junkien, spesielt godt hugsar eg ein 3-4t sykkeltur, der eg tråkka villig og gira opp mot terskelfart til neste bensinstasjon eller kiosk eller campingplass, for å fylle på med ein ny halvliter...

Når det gjeld mat, så er eg storfavoritt av bananer, både før, under og etter trening, før under og etter måltider, handleturar, rusleturar, telefonsamtaler, bananer er uslåelege.
Her også har min første maraton lært meg at det går heilt fint å svelge ein bananbit heil og utan å tygge den.
Sjølv om eg, for å vera ærleg, ofte synst at konsistensen er litt ekkel. Men så går det også fort å ete ei banan, slik at dette ubehaget ikkje varar så altfor lenge.

Men på lengre sykkelturar er det sjeldan nok med banan.
For å ikkje kjøpe altfor mange dyre energibarar har eg brukt mjølkesjokolade, kjeks, sveler (utelukka frå min tidlegare arbeidsplass, Norsk Skieventyr, som er absolutt verdt ein stopp dersom ein skulle komi forbi Morgedal), brødskive, Haribo gummigodter, Snickers, Japp, og mykje anna.
Men på HIM i Tjörn funka ingenting av denne sjokoladen eg hadde "trent" å eta på. Derimot smakte det med bollar og banan på sykkelen, og seinare saltsild på løpinga (!).

Men på ein så lang distanse, og ein så lang dag som IM i Frankfurt kjem til å bli, skal eg sikre meg at eg har smakt det dei byr på av "race nutrition".
Det er stort sett det meste av Powerbar, i nokre få smaksvariantar.

Både raske og litt mindre raske karbohydratar med forskjellig smak.

Så mottok eg altså min første bestilling av energibarar og -gel på laurdag.
Bra!
Tidsnok til å prøvesmake dei forskjellige variantane på både sykkel og løp.

Laurdag var det tid for sykling på rulle.
Drikke: vatn
Mat: PB performance, "banan".

Som er typisk meg, så hadde eg ete lite etter lunsj, gått ein times handletur med Binna og 10kg sekk opp att den bratte bakken til huset mitt (der eg prøvde det stadig synkane glykogenlageret med "MAOAM"-godteriet :D) og trudd at eg "snart" skulle sykle, og dermed ikkje trengte etter meir.
Dette førte til at eg eigentleg alt var sulten då eg satt meg på sykkelen.
Eg drøydde første prøvesmaking så godt eg kunne. Etter ein halv time var eg sulten nok, tok ein smakebit frå banan-baren, og litt til og litt til og borte vekk var den og eg tenkte at dette ikkje var så ille.
Konsistens: lett å tygge, littegrann klissete, sklir ned.
Smak: mest havre med ein anelse bananaroma, god.

Etter enda ein halvtime var eg fortsatt sulten og tenkte at eg godt kunne smake på ein gel.
Gel: PB "vanilla"
Konsistens: meir "mjølen" enn det flytande sukkeret frå Maxim, ok.
Smak: rar, men når eg tenker på ein viss type gamaldagse drops frå barndommen, er det ikkje så ille.

Det gjekk ein halvtime til. Eg hadde nesten lyst te å gje meg med syklinga, då eit nytt og morsamt TV-program begynte, og eg bestemte meg for lystig å halde på litt til.
Mat hadde eg nok, visstnok :D

Men denne gelen var jo brent opp som ingenting, og sjølv om eg hadde tenkt å spare den andre energibar-varianten til ei anna treningsøkt, så tok nysgjerrigheten overhand.
Energibar: PB performance "cookies and cream"
Konsistens: akkurat som den første, men med små sjokoladekjeksbitar, virkar det som.
Smak: Eg er ikkje så glad i kjeks eigentleg. Men denne baren smakte jo mest havre, med ein anelse kjeks.Og ikkje meir, heldigvis :)

Sykkeløkta varte i to timar, og gjennomført ved låg intensitet, og det ser ut som matlysten er på topp.. energibarar går ned. Energigel går ned. Eg er eit matvrak på sykkelen, med andre ord...


(Kanskje burde eg skaffe meg ein slik for å få med meg dei utallige gelposane?)

Praktisk.
Men plass til berre FEM gelposar ???