It's never too late to become what you might have been - Elenor Roosevelt

mandag 6. februar 2012

AAP

Nå har det gått heile tre veker med dårleg pust.
Men det blir verken bedre eller verre, så eg held ut.
Sjølv om eg framleis lurar på om eg skal kontakte fysioterapeuten min.
Kanskje det hjelper med ein time fysioterapi?

I dag leverte eg søknad om AAP (arbeidsavklaringspengar, tidlegare attføringspengar) til NAV, saman med eigenerklæringa. Legen min hadde visstnok enno ikkje sent legeerklæring dit, så nå skal eg mase litt på han. Han hadde heile 10 dagar på seg å skrive attesten, då er det vel lov å mase litt?

Eg har dei siste fem åra vore nesten like mykje sjukmeldt som friskmeldt, alt frå 6 mnd til 9mnd i året og i varierande grad, frå 20 til 100%.
Det var lettare å vera student og sjukmeldt, for då kunne eg tilrettelegge dagane min ganske fritt.
Men dette blei ganske vanskeleg då eg begynte å jobbe i Morgedal i 2009.
Vikariet der borte blei avslutta 2010, og sidan har eg ikkje hatt fast jobb.
Huff ja, stress fører til mange rare plagar.
Helsa mi har vore og er fortsatt utruleg svingande og utforutsigbar, og det er ganske slitsamt å ha det slik.
Så når skal eg gå over til AAP, og håpar at det skal bli lettare å få tilrettelagt ein ny jobb i forhold til mine helsemessige utfordringar. Og desse utfordringane er under utredning også.
Vil hjenen min få eit stempel etter utredninga, tru?
(Bildet er knabba frå webpsykologen.no)
Kort oppsummert:
Livssituasjonen min er i endring, og det er ein krevande prosess å få kartlagt helsa mi på denne måten, og finne ut korleis ein framtidig arbeidsplass skal bli tilrettelagt for at eg skal kunne fortsette i jobb over lengre tid.

Så det er da kanskje ikkje rart at dette tek pusten frå meg?
Det meinte i alle fall legen min då eg nevnde det låste mellomgulvet mitt og nakke- og skuldersmertane sist eg hadde time.

Men eg har jo hatt det slik ganske lenge, og er på ein måte vant med det.
Eg veit at akkurat pusteproblema mine vil gå over av seg sjølv.
Når eg slappar meir av igjen.
Når ting dett litt på plass.
Helsa kan vera i ein skjør balanse.
Eg synst jo at det er krevjande å måtte forhalde meg til NAV. Det er mange reglar ein skal sette seg inni og som ein skal kunne ein del om. Dessutan er det ikkje alltid like lett å akseptere at det er NAV som bestemmar over kva dei synst er riktig for meg, sidan dei disponerar midlar som eg treng til å leva av for tida.

Men eg skal nå få det bedre igjen etterkvart.
Eg har ikkje trent noko spesielt i det siste, men eg har vore mykje ute og trent snowboard(teknikk).
Det er utruleg morsamt å lære noko nytt, synst eg.
Og snowboard er så allsidig og artig, og det er mykje nytt å lære.
Laussnø-krussedullar laga med brett. Nydeleg!
Etter mine første turar i ny laussnø kan eg skjønne kvifor off-pist-entusiastar blir hekta på pudder.
Det er ein utruleg deileg følelse og opplevelse å stå ned ein bakke i masse djup og fluffy snø på brett.
Deileg med fluffy laussnø og sol!
Så dette vil eg gjerne ha meir av!

Og så har eg også tenkt at eg skal koma i gang igjen med triatlontreninga mi.
Har satt opp ein plan.
I februar nå blir det "forberedningsfase", som Joe Friel kallar "prep" eller preparation period.
Eg har lyst til å bli klar for meir strukturert trening igjen.

Men med slik varierande helse så skal eg ikkje kaste meg ut i ein altfor ambisiøs plan.
Målet er å svømme, sykle og løpe minst ein gong i veka.
Ikkje altfor lange økter, kanskje opp til ein time.
Så ei økt med styrketrening, eller to korte.
Eg trur utfordringa mi her blir å gjennomføre dette opplegget utan å slite meg heilt ut, og utan å ta alfor mykje i. Eg har jo ein tendens til å ta ekstra i på ein god dag, for då er motivasjonen kjempestor og uthaldenheten tilnærma ubegrensa!
Og så kjem reaksjonen dagen etterpå og kroppen og hovudet er heilt utslitt i fleire dagar...
Så dette vil eg prøve å unngå.
Maks éin time pr økt.

Begynt har eg alt i dag, med ein times sykling på rulle.
Det var eigentleg utruleg deileg å sitte på ChiCqiloen igjen. Den passa meg utruleg godt i dag!
(Dessutan gjer tempostyret at eg får puste godt. Eg har støtte for armar, rygg og nakke og får dermed pustehjelp - praktisk :D).
Og det var deileg å sykle igjen!
Med riktig program på TV gjekk timen kjempefort.

Nå er eg spent korleis det går med opplegget mitt resten av denne veka.
Eg er ved godt mot!
Dette skal gå bra :)

Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar