Mallorcanske impresjonar

Nå er det akkurat ei veke sida me kom tilbake frå Mallorca. Med dette vårværet og temperaturar ned til 10 gradar er det på tide å henta fram nokre impresjonar frå opphaldet vårt på Mallorca...

Første kveld ved stranda ved Playas de Muro.

Heile Alcúdia og Playas de Muro er kjent for å vera familie- og barnevennleg. Her var det i alle fall ein kjempefin strand med nydeleg kveldssol og deileg fin sand.

På torsdag kl.11.00 blei sykkelen min levert. Den leigde eg frå Velosport, som blir driven av ein tysk syklist (Johannes Schernikau) som busette seg på Mallorca etter mange år med deltaking i sykkelsporten. Sykkelen eg valgte meg var ein "Cucuma", i størrelse 49, og den var ganske lik Marvilen min.

Cucumasykkelen frå Velosport, klar til bruk med eige sete, pedalar og tempostyre. Den passar meg godt og funka bra gjennom alle 9mil, og også på gatene i trafikken gjennom Alcúdia.

Med medbrakt sete, pedalar og tempostyre passa sykkelen veldig bra. Trippelkransen sørga for lette gir i motbakkane, utstyret var gjennomgåande Shimano Ultegra og fungera utan problem. Den blei levert med to flaskestativ, ei flaske og ei lite veske med dekkspakar, og sykkelcomputer. Eg har ikkje noko å utsette på sykkelen i det heile tatt, så det var verdt å leige sykkelen. Bringing av henting ved hotellet fungerte også utmerka, så Velosport kan eg trygt anbefale for nokon som skal leige sykkel på Mallorca.

Den leigde sykkelen til Helene til venstre, og min til høgre. Hotellet vårt i bakgrunnen, og blå himmel. Snart skulle me sykle inn til Alcúdia og levere inn syklane. Spennande...

Så var me også ein tur gjennom expoen. Det var mange dingsebumsar med den populære Ironman M-Dot på.

Sååå fin T-skjorte. Men den sat utruleg dårleg på meg... sidan den var utruleg dyr også, så sparte eg nå litt pengar på å la den henge.

Eller kanskje ei kakeform for Ironman?

Eller noko med pink?

Desse her stod uansett på ønskelista mi. Kanskje dei er gode til postironman recovery?

Fredagskveld på hotellet. Eg set meg inn i korleis sykkelcomputeren nullstillast. Når eg først har sykkelcomputer på sykkelen min, hadde det jo vore greitt å sett riktig antall km...

Eg finn ut kor sykkelcomputeren fungerar. Det står dessutan mykje anna morsamt i følgeseddelen til sykkeln.

I følgeseddelen til sykkeln stod eit telefonnummer som ein skulle ringe viss ein trengte reparasjon av sykkelen undervegs. Einaste unntak: sykkelcomputeren. Det stod faktisk noko som: "We won't come to repair the bike computer immediately. It is possible to ride your bike without your bike computer for a day or two."

Viktig å ha på for å koma inn på f.eks. prerace-møtet.

På konkurransedagen tok eg og Helene ein taksi bort til startområdet etter ein god frukost på hotellet kl.6:15. Me hadde veldig god tid til å ordne sykkelen, og skifte og sjekke run- og bike-posane.Det er verdt å stå opp litt tidleg, synst eg, så blir det tid til å nyte pre-race stemninga...

Morgonstemning i skiftesonen. Klokka er litt over sju. Ein time før start.

Då eg var liten, så hadde eg ikkje eit einaste rosa plagg. Alt skulle vera grønt. Det har jo snudd fullstendig. Rosa er kult.

Såå kult at me har rosa svømmehetter! Passar perfekt til rosa svømmebriller og rosa hårstrekk! Det er dei små gledene som er best av og til altså ;)

Eg likar å springe med caps. Den beskyttar ikkje berre hovudet for sola, men også augo. Det er rett og slett meir avslappande å springe i steikesol med caps, synst eg.

Kjekst med caps når sola steikar midt på dagen.

Det er også viktig med solfaktor når ein konkurrerar så mange timar på ein stad som Mallorca. Spesielt om våren når huden enno ikkje er så van med sol.

Racerbackskille, rett etter konkurransen. Godt at eg fekk på meg litt solkrem i alle fall! Den skilla har eg etter 8 dagar enno ikkje blitt kvitt...

Dagen etter konkurransen var det faktisk litt overskya og kjølegare, og eg og Helene og Marie og Sakarias rusla rundt på Playa de Muros og shoppa og unnte oss god mat.
Mens eg og Helene hadde ein heller humpete måte og gå på, så var Marie og Sakarias etterkvart blitt i bedre form, og absolverte lettbeint gateløping i Alcúdias gater.

Marie og Sakarias i vant lettbeint stil, mens eg Helene tuslar etter på stive lår...

Eg hadde aldri vore på Balearene før, og syntest det var vakkert langs gatene, med palmar og rare tre og blomar...

Fint.

Fin klatreplante. Dette er botanisk sett "høgblad" og ikkje blomsterblad, akkurat som på jolestjerner. Men dei var fine uansett.

På fredag eller laurdag var det nokre sprekar karar som svinga sag og anna tungt klippe-og skjæreutstyr på palmene. Eg synst at det var utruleg flott korleis dei beskjærer palmene. Det gjorde dei faktisk ikkje så veldig mange andre plassar.

Etter at palmebeskjærarane hadde gjort jobben sin. Kult!

På siste dagen vår var me på stranda. Det var herleg å berre ligge i sola, bade, lage sandslott og samle skjell.
Helene og eg måtte sjølvsagt diskutere litt krålstil, men så blei det for det meste bading og plasking.

Helene i fin krål stil. Ho ligg så godt i vatnet at ho er vanskeleg å oppdage..

Eg synst det var utruleg deileg i den varme sola og det klare vatnet, og syntest det var fælt at me skulle reise heim dagen etterpå...

Hav og sol og varme og strand. Livet er herleg på Alcúdia...

Så skjer det igjen: Eg blir til ein fisk og er meir under enn over vatn...

Vatnet hadde ein utruleg farge, til tross for litt bølgjer og vind. Og eg kosar meg under vatn!

Så kom avreisedagen, og våre to fly gjekk etter planen, og slitne og trøtte etter ein tur med taksi, to turar med fly, flytog frå Gardermoen til Oslo, bus frå Oslo til Notodden, og ein tur i bilen til den supersnille papaen til Marie, var me tilbake i Vest-Telemark.

Ha det Mallorca! Eg kjem nok igjen. (Obs ja, elektronisk utstyr skal ein ikkje bruke før ein har kome opp i flyhøyde, men det gjekk heldigvis bra).

Eg sit tilbake med nokre herlege inntrykk, kjempemotivasjon til vidare trening og konkurransar, og ein stor lengsel etter å dra tilbake til Alcúdia. Mallorca er ei kjempefin øy, spesielt utanfor dei store turiststadene, og eg har fått lyst til å kikke meg litt meir rundt der, spesielt i fjellet, når eg får tid.

Berre vent, Alcúdia, eg kjem nok igjen!